Het scheppen van kunst als creatieve daad gaat om het ”doen”. Zodra de schepping is volbracht is deze daad afgelopen. Zowel in de levenskunst als in de creatieve kunst. Er wordt ontworpen en vormgegeven tot het gereed is. Maar wie zal van zichzelf zeggen dat hij/zij een levenskunstenaar is? Het ego als in IK, het “zelf“ lijkt van heel groot belang te zijn in de kunstwereld. Het ego als zelf gecreëerde identiteit is dan wel op zich een creatie, maar heeft niets te maken met het “doen”. Meer dan ooit lijkt het erop dat de naam (of faam) van de kunstenaar van grotere waarde is dan zijn creaties. Het kunstenaarschap word onderworpen aan de normen van de kunstwereld.
“Waarom zou niet ieder van zijn leven een kunstwerk maken? Waarom is die lamp, dit huis wel een kunstwerk en mijn leven niet?” Foucault